Η αποψίλωση της πλατείας Σολωμού αναδεικνύει τις διαχρονικές αδυναμίες των Αυτοδιοικητικών Αρχών - Μοιάζει σαν ένα κακόγουστο αστείο που επαναλαμβάνεται…

Εν προκειμένω η εφαρμογή αυτής της λαϊκής ρήσης εξαρτάται και από το τελικό αποτέλεσμα, γιατί αν δεν είναι αυτό που πρέπει , τότε είναι προτιμότερο να μένουμε προσκολλημένοι και να επιμένουμε στο ποτέ!!!

Το τελικό αποτέλεσμα της ανάπλασης της Πλατείας Σολωμού, διαπιστώνουμε καθημερινά ότι απασχολεί πολλούς συμπολίτες μας, με τις ερωτήσεις τους να πέφτουν βροχή ενώ μεγάλο ενδιαφέρον προκαλούν οι απόψεις τους «Ελπίζουμε να μη γίνουν εγκαίνια. Θα είναι σα να μας κοροϊδεύουν», όπως αναφέρει αναγνώστρια μας , αλλά και των ερωτήσεων τύπου «Τι λένε οι Αρχιτέκτονες της Ζακύνθου και η αρχιτεκτονική επιτροπή; Τι θα αντικρύσουμε όταν φύγουν οι τσίγκοι με τα προβολάκια…;» όπως δημοσίως αναρωτιέται ένας άλλος αναγνώστης μας ,  καταθέτοντας παράλληλα την ανησυχία του.

Με τον τρόπο αυτό αποτυπώνονται ανάγλυφα, οι συνέπειες του τοπικού, πολιτικού παραδόξου. Ένα είδος παραδοξότητας που  δείχνει ότι έχει πολύ μεγάλες αντοχές και κυρίως μιμητές, καθώς τα τελευταία χρόνια η στασιμότητα από τη μία και οι αστοχίες , όπου και όποτε υπήρχε δράση, από την άλλη, έχουν μετατρέψει τη Ζάκυνθο σε ένα χωρίς ταυτότητα και συγκεκριμένη αισθητική τοπίο.

Όποιος δει από ψηλά, την πόλη της Ζακύνθου και συγκεκριμένα την Αλεξάνδρου Ρώμα,  την 21ης Μαΐου, την Πλατεία  Αγίου Μάρκου, τη Πλατεία Δημοκρατίας και τώρα τη Πλατεία Σολωμού, θα δει ένα πάζλ διαφορετικών αισθητικών, που η μία δε συναντά ποτέ την άλλη, σαν ένα κακόγουστο αστείο, προανάκρουσμα της έλλειψης αισθητικής και στρατηγικής  διαχρονικά, των Αυτοδιοικητικών Αρχών.

Εδώ βέβαια τα πράγματα είναι περισσότερο σοβαρά. Σε κάθε τόπο υπάρχει μία φιλοσοφία, μία θεωρία, ένας σχεδιασμός, που δείχνει στο μέλλον. Στη Ζάκυνθο συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, πηγαίνει πρόσω ολοταχώς πίσω… αναπτυξιακά. Σχήμα οξύμωρο αλλά υπαρκτό…

Ας μη μιλήσουμε για την προβλήτα πρόσδεσης κρουαζιερόπλοιων, αυτή που ήδη υπάρχει και κατασκευάστηκε για να ψαρεύουν οι χομπύστες του είδους. Ούτε βεβαίως χρειάζεται να αναφερθούμε στη ΜΑΡΙΝΑ  που βέβαια υπάρχει  στα χαρτιά , όχι όμως στην πραγματικότητα, αλλά…   «κανενός το αυτάκι δεν ιδρώνει», όπως λέει ο λαός.

Να σταθούμε στην Πλατεία Σολωμού, στη μοναδική κεντρική μνημειακού χαρακτήρα Πλατεία της Ζακύνθου που υπάρχει (;) για να μας θυμίζει κάτι  από μία άλλη εποχή που οι σεισμοί του 1953 έθαψαν στα ερείπια του και που μας έκαναν να νιώθουμε πάντα υπερήφανοι.

Αυτό το γαϊτανάκι δηλώσεων και τοποθετήσεων πως θα είναι η Πλατεία Σολωμού, μετά την ανάπλαση της, οι δεσμεύσεις των επόμενων ότι θα ακυρώσουν τις αποφάσεις των προηγούμενων, όπου στο τέλος το μόνο που κατάφεραν ήταν να ακυρώσουν τις υποσχέσεις τους και την αξιοπιστία τους , στη συνείδηση των πολιτών, είχαν σαν αποτέλεσμα να τσαλακώσουν  αυτή την υπερηφάνεια. Δε μένει τίποτα άλλο παρά να δούμε το αποτέλεσμα της πλακόστρωσης της πλατείας Σολωμού, που έχει ήδη ξεκινήσει.  Το αποτέλεσμα θα κριθεί  και οι αποφάσεις των Αυτοδιοικητικών Αρχών θα αξιολογηθούν.

Το σίγουρο θα είναι ότι όλη αυτή η διαδικασία έχει αφήσει μία πικρή γεύση και δυσαρέσκεια στους πολίτες.