Διονύσης Δραγώνας: "Ευκλεής αγών;"

Αταλάντευτα συνεχίζονται οι διαδηλώσεις υπέρ ουχί τόσο της αδικοχαμένης Τζίνας, που ο τραγικός θάνατός της αποτέλεσε το ξεχείλισμα του ποτηριού, αλλά κατά του ισλαμικού νόμου που γεννά τέτοιου είδους περιστατικά. Εάν εξαιρέσουμε τις διαδηλώσεις του 2009 εν σχέσει με την νοθεία στις βουλευτικές εκλογές και το 2019 κατά της ακρίβειας των καυσίμων, δεν υπήρξαν άλλες μεγάλες διαδηλώσεις στο Ιράν, αν και οι προαναφερθείσες δεν είχαν τέτοια δυναμική με τη σημερινή. Η σημερινή δεν περικλείσθηκε ένδον της επικράτειας του Ιράν, αλλά έκλεισε τους οφθαλμούς της στα σύνορα και βρέθηκε σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Η επιδίωξη του εκεί αυταρχικού καθεστώτος προς αδρανοποίηση των ιθυνόντων των διαδηλώσεων θεωρήθηκε ατελής, αφού έστω και βαθμηδόν μέσω ενός Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων η είδηση του θανάτου και του ξεσηκωμού κυρίως και προεχόντως των γυναικών έγινε πρωτοσέλιδο στη μεγαλύτερη εφημερίδα της υφηλίου («New York Times»).  

  Δυστυχώς, καθώς φαίνεται, η μη και τόσο στωικοί δεν φέρνουν αποτελέσματα, αφού το καθεστώς παραμένει στην εξουσία, βέβαια η δυναμική του έχει καταδήλως εξασθενίσει, ο ισλαμικός νόμος όμως παραμένει και οι εγχώριες γυναίκες τον σέβονται και τον τηρούν απαρεγκλίτως φοβούμενες τη τύχη της 22χρονης Κούρδης. Εν άλλοις λόγοις, μετά από αυτό το σπαραξικάρδιο γεγονός που συγκλόνισε κάθε οίκο, δεν τροποποιήθηκε η νομοθεσία τους, η θρησκεία τους ή ακόμη και οι συνήθειές τους, τόσο της υποταγής του γυναικείου φύλου όσο και της ενδυμασίας. Απεναντίας, η πλειοψηφία των γυναικών στο Ιράν φορούν ότι φορούσαν και προ της 13^ης Σεπτεμβρίου. Η επέρεισις δηλαδή είναι αβυσσαλέα.

  Θα πρέπει όμως να αβαντάρουμε ημείς οι Ευρωπαίοι τέτοιου είδους αντιστασιακές φωνές ή όχι; Η θρησκεία του καθενός, όσο και αλλόκοτη κι αν είναι, θα πρέπει να γίνεται σεβαστή, εάν φυσικά δεν δημιουργεί προβλήματα σε άλλους. Δηλαδή εάν κανείς θέλει, επειδή έτσι το ορίζει η θρησκεία του, κάθε πρωί να βαράει τη κεφαλή του, θα πρέπει να απέχουμε. Όπως και στη προκείμενη περίπτωση, εάν η θρησκεία τους ορίζει την ενδυμασία τους, τότε οι αλλόθρησκοι, τουτέστιν ημείς οι Χριστιανοί, οφείλουμε να σιωπούμε μη ξεσηκώνοντάς τους. Άλλωστε, και η ενδυμασία των μοναχών μας στα μοναστήρια δεν διαφέρει και πολύ από τη δική τους και ουδέποτε μιλήσαμε περί καταπιέσεως. Βέβαια, αυτοί θέλουν και ακολουθούν αυτή την οδό, ενώ οι άλλες από μικρά κοριτσάκια παντρεύονται, γεννούν σε νεαρά ηλικία και «μονίμως τις αντικρίζουμε» με μαύρα υπό τη συνοδεία είτε του κατά 20 χρόνια μεγαλύτερου συζύγου τους, όστις τους επιβλήθηκε, είτε του πατρός τους εάν είναι μικρότερες από 12.

  Υπάρχει όμως και η άποψη που χαίρει ερείσματος και εναντιώνεται στη προηγούμενη προβάλλοντας το επιχείρημα της ισότητος μεταξύ ανδρών και γυναικών. Μία ισότητα που διακηρύττεται εις όλα τα φιλελεύθερα Ευρωπαϊκά Συντάγματα. Ωσαύτως, ως πατερναλιστές, οι ιθαγενείς της γηραιάς ηπείρου, στηλιτεύουμε την ενδυμασία τους η οποία είναι ένδειξη υποταγής των γυναικών και συνάμα κατάπτωσης της εκεί κοινωνίας. Ακόμη, η όλη νοοτροπία τους θυμίζει άλλους αιώνες, όταν η αμβλύνοια πολλών έφτανε στο σημείο να κατατρύχουν τις γυναίκες τους, ωσάν τούτο να είναι φυσιολογικό.

  Συνελόντι ειπείν, μολονότι η πληροφόρηση που έρχεται από το Ιράν είναι μικρή ένεκεν των τερτιπιών που ακολουθεί το εκεί καθεστώς προς επιδίωξη της παύσης του κύματος αυτού, οι σκέψεις των Δυτικών όμως κείνται εκεί. Δίχως αμφιβολία, οφείλουμε να σεβαστούμε τη θρησκεία τους, οι δολοφονίες όμως επειδή φάνηκε ένα μέρος του μαλλιού μιας η οποία δεν γνώριζε τον νόμο, δεν δύνανται να παραμένουν ασχολίαστες και δη να μην καταδικάζονται επισήμως από συλλήβδην τα κράτη.

Διονύσιος Σ. Δραγώνας

Φοιτητής Νομικής NUP,

Κοινωνικής Θεολογίας ΕΚΠΑ